സ്വാമി വിവേകാനന്ദ സൂക്തങ്ങൾ -1

 കൽപ്പന ബുദ്ധിയും ശക്തിയും ഉള്ള ആത്മീയ പ്രതിഭ, സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ തന്റെ ഹ്രസ്വ ജീവിതത്തിൽ (1863-1902) അപാരമായ അധ്വാനവും നേട്ടങ്ങളും സ്വരുക്കൂട്ടി. നരേന്ദ്രനാഥ് ദത്ത ആയി  ജനിച്ച വിവേകാനന്ദൻ ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ പാശ്ചാത്യ തത്ത്വചിന്തകളിൽ ആകൃഷ്ടനായിരുന്നു.

 

അതേ സമയം, ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സത്യത്തെ പിന്തുടരുന്നതിൽ തീവ്രാഭിനിവേശിയായിരുന്ന അദ്ദേഹം, സന്യാസി വര്യരെ പോലും ചോദ്യം ചെയ്യുകയും അവർ ദൈവത്തെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ എന്ന് അവരോട് തർക്കത്തിൽ ഏർപ്പെടുകയും ചെയ്തു. തന്റെ ഗുരുവായി, ഭയാശങ്കകൾ അകറ്റി, ആദ്ധ്യാത്മിക പാതയിൽ വഴികാട്ടി ആയി, പഠിപ്പിക്കാനുള്ള അധികാരം നൽകി അദ്ദേഹത്തെ ഋഷിയും പ്രവാചകനുമാക്കി മാറ്റിയ ശ്രീരാമകൃഷ്ണൻ അങ്ങനെയുള്ള ഒരാൾ മാത്രമായിരുന്നു.

1886-ൽ ശ്രീരാമകൃഷ്ണന്റെ മരണശേഷം വിവേകാനന്ദൻ ലൗകികമായതു എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച് ഒരു സഞ്ചാര സന്യാസിയായി ഇന്ത്യയിലുടനീളം അലഞ്ഞു. ഇന്ത്യയിലെ ജനങ്ങളോടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ഉത്കണ്ഠ പാശ്ചാത്യരിൽ നിന്ന് ഭൗതിക സഹായം തേടാൻ അദ്ദേഹത്തെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. 1893-ൽ ചിക്കാഗോയിലെ മതങ്ങളുടെ കൂട്ടായ്മയിൽ ഹിന്ദുമതത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കാനുള്ള ക്ഷണം സ്വീകരിച്ചപ്പോൾ വിവേകാനന്ദൻ അമേരിക്കയിൽ ഉടനടി പ്രസിദ്ധനാകുകയും ആത്മീയ ജ്ഞാനം പകരുന്നതിനു സൗകര്യപ്രദമായ വേദി ഒരുക്കുകയും ചെയ്തു. "അമേരിക്കയിലെ എന്റെ സഹോദരീ സഹോദരന്മാരെ" എന്ന് തുടങ്ങിയ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗം നിറഞ്ഞ കരഘോഷത്തോടെയാണ് പങ്കെടുത്തവർ സ്വീകരിച്ചത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആ ശബ്ദരേഖ ഇന്നും ലോകപ്രശസ്തമാണ്.

രാമകൃഷ്ണ മഠവും രാമകൃഷ്ണ മിഷനും നിർമ്മിക്കുന്നതിനായി ഇന്ത്യയിലേക്ക് മടങ്ങുന്നതിന് മുമ്പ് അദ്ദേഹം വേദാന്ത തത്വശാസ്ത്രവും മതവും പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിനായി അമേരിക്കയിലും ഇംഗ്ലണ്ടിലും മൂന്ന് വർഷത്തോളം ചെലവഴിച്ചു. പശ്ചിമേഷ്യയിലേക്കുള്ള ഹ്രസ്വമായ രണ്ടാമത്തെ യാത്രയ്ക്ക് ശേഷം, 1902 ജൂലൈ 4-ന് അദ്ദേഹം അന്തരിച്ചു. ഒമ്പത് വാല്യങ്ങളുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമ്പൂർണ്ണ കൃതികളിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രഭാഷണങ്ങളും പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

1930-കൾ വരെ അമേരിക്കയിലും യൂറോപ്പിലും സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട ഭൂരിഭാഗം വേദാന്ത ചിന്താ സമൂഹങ്ങൾക്കും സ്വാമി വിവേകാനന്ദനോ 1893 മുതൽ 1900 വരെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രഭാഷണം കേട്ടവരോ നേരിട്ട് കാരണഭൂതരാണ്.

സമാജത്തിനായുള്ള സ്വാമിയുടെ സേവനങ്ങൾ 

ഹിന്ദുമതത്തിന് മൊത്തത്തിൽ ഒരു പ്രത്യേക, വേറിട്ട വ്യക്തിത്വം നൽകിയ ആദ്യ വ്യക്തിയാണ് സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ. സ്വാമിജി വരുന്നതുവരെ ഹിന്ദുമതം വൈവിധ്യമാർന്ന വിഭാഗങ്ങളുടെ ഒരു കെട്ടുറപ്പില്ലാത്ത കൂട്ടായ്മ ആയിരുന്നു. ഹിന്ദുമതത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന അടിത്തറയെക്കുറിച്ചും എല്ലാ വിഭാഗങ്ങളുടെയും പൊതു അടിത്തറയെക്കുറിച്ചും സംസാരിച്ച ആദ്യത്തെ മതനേതാവാണ് സ്വാമിജി. തന്റെ ഗുരുവായ ശ്രീരാമകൃഷ്ണൻ നിർദ്ദേശിച്ച പ്രകാരം, എല്ലാ ഹിന്ദു വിശ്വാസങ്ങളെയും എല്ലാ ഹിന്ദു ചിന്തകരുടെയും വിഭാഗങ്ങളുടെയും വീക്ഷണങ്ങളും യാഥാർത്ഥ്യത്തിന്റെയും ഹിന്ദുത്വം  എന്നറിയപ്പെടുന്ന ജീവിതരീതിയുടെയും ഒരു മുഴുവൻ ദർശനത്തിന്റെ വ്യതിരിക്തമായ മുഖങ്ങളായി സ്വീകരിച്ച ആദ്യത്തെ വ്യക്തിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം.

ഹിന്ദുമതത്തിന് മൊത്തത്തിൽ സവിശേഷമായ ഒരു സ്വഭാവവും ഘടനയും നൽകിയതിന്റെ ബഹുമതി സ്വാമി വിവേകാനന്ദനാണ്. സ്വാമിജി വരുന്നതുവരെ ഹിന്ദുമതം വിവിധ സംഘടനകളുടെ ഒരു അയഞ്ഞ കൂട്ടായ്മയായിരുന്നു. ഹിന്ദുമതത്തിന്റെ അനിവാര്യമായ അടിത്തറയെക്കുറിച്ചും എല്ലാ വിഭാഗങ്ങളും പങ്കിടുന്ന പൊതുതത്വങ്ങളെക്കുറിച്ചും ചർച്ച ചെയ്ത ആദ്യത്തെ മതനേതാവാണ് സ്വാമിജി. തന്റെ ഗുരു ശ്രീരാമകൃഷ്ണന്റെ കൽപ്പനപ്രകാരം, ഹിന്ദുമതം എന്നറിയപ്പെടുന്ന യാഥാർത്ഥ്യത്തിന്റെയും ജീവിതരീതിയുടെയും ഏകീകൃത ദർശനത്തിന്റെ വൈവിധ്യമാർന്ന ഭാവങ്ങളായി എല്ലാ ഹൈന്ദവ വിശ്വാസങ്ങളെയും എല്ലാ ഹൈന്ദവ പണ്ഡിതന്മാരുടെയും സംഘടനകളെയും അഭിപ്രായങ്ങളെയും ആദ്യമായി ഒരുപോലെ അംഗീകരിച്ചത് അദ്ദേഹമാണ്.

സ്വാമിജിയുടെ വരവിനുമുമ്പ് ഹൈന്ദവ സംഘടനകൾക്കിടയിൽ കലഹങ്ങളും മത്സരബുദ്ധികളും നിലനിന്നിരുന്നു. അതുപോലെ, പല ദാർശനിക സംവിധാനങ്ങളുടെയും പാഠ്യപദ്ധതികളുടെയും വക്താക്കൾ തങ്ങളുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകൾ മാത്രമാണ് യഥാർത്ഥവും സാധുതയുള്ളതും എന്ന് അവകാശപ്പെട്ടിരുന്നു . സ്വാമിജി ശ്രീരാമകൃഷ്ണന്റെ സമന്വയത്തിന്റെ (സമന്വയ) തത്വശാസ്ത്രം സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് വൈവിധ്യത്തിൽ ഏകത്വം എന്ന ആശയത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഹിന്ദുമതത്തിന്റെ മൊത്തത്തിലുള്ള ഏകീകരണം കൊണ്ടുവന്നു.

അദ്ദേഹം നൽകിയ മറ്റൊരു സുപ്രധാന സേവനം ഹിന്ദുമതത്തെ പ്രതിരോധിക്കാൻ തന്റെ ശബ്ദം ഉയർത്തി എന്നതാണ്. വാസ്‌തവത്തിൽ, പടിഞ്ഞാറൻ രാജ്യങ്ങളിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രാഥമിക തൊഴിലുകളിൽ ഒന്ന് ഇതായിരുന്നു. വിദേശികളുടെ പരിമിതമായ അറിവും തെറ്റിദ്ധാരണകളും പാശ്ചാത്യ മനസ്സുകളിൽ ഹിന്ദുമതത്തെയും ഇന്ത്യയെയും കുറിച്ചുള്ള വികലമായ വീക്ഷണം വളർത്തിയെടുത്തിരുന്നു. എങ്കിലും അദ്ദേഹം ശക്തമായി ഹിന്ദുത്വത്തിന് വേണ്ടി നില കൊള്ളുകയും അവരുടെയെല്ലാം തെറ്റിധാരണകൾ മാറ്റി വിദേശികൾക്കിടയിൽ സനാതന ധർമത്തെ കുറിച്ചുള്ള അവബോധം ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കാൻ അശ്രാന്തം പരിശ്രമിക്കുകയും ചെയ്തു. എങ്കിലും തന്റെ ശ്രമങ്ങളിൽ സ്വാമിജിക്ക് ഒരുപാട് എതിർപ്പുകൾ നേരിടേണ്ടി വരികയുമുണ്ടായി. 

പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തിൽ, ഭാരതം പൊതുവെയും ഹിന്ദുമതം പ്രത്യേകിച്ചും, പാശ്ചാത്യ ലൗകിക ജീവിത രീതികൾ, വാണിജ്യ - കമ്പോള കാഴ്ചപ്പാടുകൾ, രാഷ്ട്രീയ മാറ്റങ്ങൾ, അന്യമത പ്രബോധനം എന്നിവയിൽ നിന്ന് ഗുരുതരമായ വെല്ലുവിളികൾ നേരിട്ടപ്പോൾ  പാശ്ചാത്യ നാഗരികതയുടെ ഏറ്റവും നല്ല വശങ്ങൾ മാത്രം ഹിന്ദു സമൂഹത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ അത്തരം പ്രതിബന്ധങ്ങളെ മറികടന്നു.

സന്യാസത്തെ പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കുകയും നവീകരിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ ഹിന്ദുമതത്തിന് ഗണ്യമായ സംഭാവന നൽകി. ത്യാഗത്തിന്റെയും ഈശ്വരസാക്ഷാത്കാരത്തിന്റെയും പരമ്പരാഗത ആദർശങ്ങളും അദ്ദേഹം നിർവചിച്ച പുതിയ സന്യാസ ആദർശത്തിൽ മനുഷ്യനോടുള്ള സേവനം ഈശ്വരനോടുള്ള  സേവനം എന്ന കാഴ്ചപ്പാടുമായി  കൂട്ടിയിണക്കിരിക്കുന്നു. രാമകൃഷ്ണ ക്രമം (മാനവ സേവാ മാധവ സേവാ) എന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന ഈ തത്വചിന്തയിലൂടെ സ്വാമി വിവേകാനന്ദനാണ് സാമൂഹിക സേവനത്തെ ദൈവിക കർത്തവ്യമായി ഉദ്ബോധിപ്പിച്ചത് .

സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ പഴയ ഹൈന്ദവ ഗ്രന്ഥങ്ങളെയും ബൗദ്ധിക സങ്കൽപ്പങ്ങളെയും സമകാലിക വാക്കുകളിലേക്ക് വിവർത്തനം ചെയ്യുക എന്നതിലുപരിയായി സ്വന്തം അതീന്ദ്രിയാനുഭവങ്ങളെയും ഭാവി ദർശനത്തെയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ചില പുതിയ ആശയങ്ങളും മുന്നോട്ടു വെച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, അവയെ പൂർണ്ണമായും ഗ്രഹിയ്ക്കാൻ ഹിന്ദു തത്ത്വചിന്തയുടെ സമഗ്രവും കൂലങ്കുഷവുമായ പരിശോധനയും പഠനവും ആവശ്യമാണ്

തുടരും....